Dum in hujus seculi salo quisque vivit, cum licet et interim dum tempus acceptabile et dies salutis instare videtur, convenit unicuique fidelium, maximeque laicali professione viventium, ut ex rebus sibi celitus collatis operariis in vinea Dei assidue laborantibus aliquod subsidium impertiantur, quatinus a summo Patrefamilias in remuneratione denarii cum eis mereantur munerari. Hujus remunerationis itaque capiendę gratia, ego Arnulfus, Dei inspirante gratia, a seculi hujus vanitate ad sanctæ religionis confugiens habitum, de rebus suis prout ei ad presens facultas fuit, contulit Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo, ad locum Cluniacum, ubi sub regula Sancti Benedicti decreverat militare, medietatem scilicet tocius villæ quę dicitur Nocles et mansum unum, qui appellatur del Permagier, cum appendente silva. Annuit hoc victricus illius Wichardus et mater ejus Algardis, et frater ejus Sendelinus. Hæc omnia, sicut supradixi, fratribus supradicti cœnobii possidenda concessit; et ne aliquis ulterius infringere aut calumpniari appeteret, propria carta firmari ac roborari petiit. Actum est anno Domini millesimo LXX^o V^o, indictione XIII, domno Hugone abbate prefato loco presidente.